Część 12. Kamphora obala kolejny mit

Tak więc rypałam w stadninie, będąc człowiekiem-orkiestrą lub też kobietą co żadnej pracy sie nie boi, nieraz pierwsze transporty koni w tranzycie przyjeżdżały od 5 rano a do roboty było tyle że kończyłam o 10, 11 wieczorem rypiąc często sama albowiem boss, mimo iz londyński multimilioner, oszczędzał na wszystkim.

Nieraz to wyglądało tak, że jeden konie wyjechały, ja szybko leciałam sprzątać boksy, wymienić wodę (poidła automatyczne są w Anglii dość rzadkim widokiem), wrzucić siano do boksów i juz kolejny transport był na horyzoncie, a raczej przekraczał bramę.

takie ciężarówki były częstymi gośćmi - tutaj 5 Star Bloodstock z Irlandii

Do tego trening, bronowanie padoków i tak dalej. Lubię pracować i uwielbiam byc w ruchu cały dzień, padając wieczorem na przysłowiowy ryj, jednakże cały czas wyścigi odpychały mnie bardziej i bardziej - na zasadzie im dalej w las, tym więcej drzew.

Jakoś tak na porządku dziennym ludzi z miasta był nie tylko alkohol ale i narkotyki, że przypomnę tym co się wyścigami interesują, dwie afery z najsłynniejszymi dzokejami w rolach głównych, przyłapanych na jeżdżeniu wyścigów pod wpływem pewnego proszku.

Nigdy też nie miałam tylu znajomych, którzy w tak krótkim czasie popełniliby samobójstwa, począwszy od zwykłych stajennych, na byłych trenerach skończywszy (Mick Quinlan również zakończył życie śmiercią samobójczą).

Zrozumiałam dokładnie, dlaczego Newmarket cieszy się tak złą sławą.
Usłyszałam wiele historii o ludziach, którzy w tym mieście stoczyli się na samo dno.

Wiele złej energii panuje w Newmarket, zbudowanym zresztą na łzach i tragediach.

Kiedy budowano bloki z mieszkaniami komunalnymi w centrum miasta w latach sześćdziesiątych, wysiedlano ludzi mieszkających tam w domkach.

Dwie starsze siostry, mieszkające razem, po otrzymaniu nakazu wysiedlenia pojechały nad morze i weszły do niego, trzymając się za ręce.
Utonęły.

widok na Long Hill; wspomniane bloki w tle

W owych blokach mieszka obecnie wielu narkomanów i alkoholików.
Przypadek?...


Jedną z najwcześniejszych ofiar śmierci z własnych rąk jaką zarejestrowała historia, był słynny dzokej Fred Archer, który zastrzelił się w 1886 roku.
Jedna wersja mówi o tym, ze był w depresji po śmierci żony która zmarła w połogu, lecz druga sugeruje fakt, iż 29-letni jeździec nie był w stanie unieść ciężaru sławy.

Ducha Freda Archera, który dosiada białego konia, można podobno spotkać w Newmarket.

Fred Archer

Oprócz pracy ciągnęłam studia, chociaż okazało się że wiele się niestety nie nauczę, mit angielskiej edukacji w Cambridge również został obalony.

Trochę to dziwne, jak studentka na wykładzie o wyścigach, poprawia wykładowcę, albowiem ten robi ewidentne błędy.
Notabene wykładowczyni to była.

Po angielsku najważniejszy wyścig dla koni pełnej krwi, Derby, wymiawia się - "darbi", podobnie przynajmniej, w każdym razie pani wykładowczyni na slajdach napisała nie Derby a Darby...
To taki jeden z wielu kwiatków.

Na pierwszym roku mielismy też ogólne wykłady biologiczno-chemiczne, spęd studentów końskich, ogólnych zwierzęcych i medyków, na jednej auli, Mumford Theatre, i co poniedziałek dwie godziny dokładnie tego samego, czego ja uczyłam się w pierwszej klasie liceum ogólnokształcącego.
Czyli molekuły, wiązania, pantofelki i podobne pierdółki.

...na studiach wsiadłam na coś nie wyścigowego po raz pierwszy od 17 lat...;-)

I żeby było weselej, oprócz studiów stacjonarnych w Cambridge, dorzuciłam studia na odległość, studiowałam - a jakże - wyścigi konne, bo jeszcze miałam szalony pomysł uzyskania licencji trenerskiej (chociaż pomysł zaczynał odchodzić wraz stygnącycm szybko uczuciem w stronę wyścigów!).

Zaliczywszy studia nie musiałabym podchodzić do serii kursów dla kandydatów na trenerów w szkole wyścigowej (British Racing School) w Newmarket, dużo droższych choć nie zakończonych egzaminami, jak licencjat.

Ależ mnie wzięło na naukę po latach.

ciąg dalszy nastapi...

PS jeśli ktoś jeszcze nie wierzy w moje zdolności to muszę te wątpliwości rozwiać, dziś w bardzo zdolny sposób przypadkowo spaliłam swój telefon... ;-)))